7 Ocak 2013 Pazartesi

Özlemek...


Çok yorgunum, yarın da yorulacağım. Yatağa girmiştim ama geri kalktım. Yazmak zorundaydım...

İki gün önce anneannemin ölüm yıldönümüydü. Mezarlığa gittik. Genelde soğuk mermer taşın önünde dururken hiçbir şey hissetmem. Sadece iki Fatiha okuyup dönerim ama akşam yatağıma uzandığımda üzerime çöker, ağlarım.

Birini kaybetmenin en kötü yanı...

Sevdiğiniz biri bu dünyadan gittiğinde aklınıza hiç kötü hatıra gelmez. Hep kabahatleriniz kafanızda döner durur, bir de özlemek...
Yeryüzündeki her şey ve herkes çok özlenir ama artık burada olmayan birini özlemek... Durmadan düştüğün bir çukur gibi. Çıksan da tekrar düşersin. Kaçınılmaz, hep oradadır.
Bir daha dönmeyeceğini bilmek...
Dönmeyeceğini bilseydim, bu kadar çabuk gideceğini, böyle yapmazdım. Daha çok giderdim yanına ve sürekli söylerdim onu sevdiğimi. Seni çok özlerim gidersen derdim. Kalır mıydı acaba? Kalamazdı. Giderdi yine.

Anneannemi ölmeden birkaç gün önce gördüm. Acılarını ağrı kesiciler bile durduramıyordu, pek bir şey hatırlamıyordu, konuşamıyordu. "Nasılsın" dediğimde bana baktı, tanıdı ve güldü. O kadar acı çekseydim gülebilir miydim? Gülemezdim. Ama o güldü. Bana öyle veda etti. "Görüşürüz anneanne!" dedim. Ankara'ya gittim. Döndüğümde onu bulacağımı sanıyordum, bulamadım.
Hep gülüşü geliyor gözümün önüne. Yüzünü unutsam bile gülüşünü asla unutmayacağım. Gözleri ve ağzı ipince olurdu gülerken. Çok içten gülerdi, çok severdi bizi.
Her şey gam, her şey tasaydı benim için.  Hiçbiri etmiyor ölüm kadar.
Çünkü o özlemek yok mu... Kalbime çöreklenmiş, boğazıma şu an bile oturan düğüm, gitmek bilmeyen, kahrolası özlemek...
Beni hiçbir şey ağlatamazken yanaklarımdan süzülen özlemek...

Başka kimseyi kaybetmek istemiyorum. O yüzden sakın öleyim demeyin. Sakın yerinizi doldurmasın o Allah'ın cezası özlemek...

3 yorum:

  1. Başın sağolsun, bu yazının üstüne bu çok kuru bir laf kusura bakma. Ah o lanet olası özlemek, özlemek bir yere kadar da gidip özlediğine sarılamamak... Anneannemi ve babaannemi bir hafta arayla kaybettim , ikisini de özlemek o kadar zor ki, 7 yıl oldu ama hala dün gibi işte. Çok güzel yazmışsın,"Sakın yerinizi doldurmasın o Allah'ın cezası özlemek..." Mekanı cennet olsun inşallah.

    YanıtlaSil
  2. Ağladım be uyuz şey.

    YanıtlaSil
  3. Sevgiyle anılabilecek güzel şeyler bırakmış biri olabilmek güzel şey, özlemle de olsa andığında gülümsemene vesile oluyorsa ne mutlu anneannene ve sana :'( Sevgiyle saçımı okşayan bir anneannem olmamasının ezikliği içimde...

    YanıtlaSil